Anayasal monarşi, gerek hükümdarın gerekse yurttaşların hak ve ödevlerinin anayasa adı verilen hukuki bir belgeyle belirlendiği ve sınırlandırıldığı bir monarşi biçimidir. Bu yönetim sisteminde, monarkın yetkileri mutlak değildir; anayasa ve yasalar çerçevesinde hareket etmek zorundadır. Anayasal monarşi, genellikle parlamenter sistemle birlikte uygulanır ve yasama, yürütme ile yargı erklerinin belirli kurallara göre işlemesini sağlar.
Anayasal monarşi, tarihsel süreçte mutlak monarşiye bir alternatif olarak gelişmiş ve monarkın gücünü sınırlandırarak halkın yönetime katılımını artıran bir sistem olarak kabul edilmiştir. Örneğin, 1689’da İngiltere’de kabul edilen “Haklar Bildirgesi” (Bill of Rights) ve 19. yüzyılda Avrupa’da yayılan anayasal hareketler, bu yönetim biçiminin gelişiminde önemli rol oynamıştır. Günümüzde Birleşik Krallık, Japonya, İspanya ve Hollanda gibi birçok ülke anayasal monarşi ile yönetilmekte olup, bu ülkelerde hükümdarlar daha çok sembolik bir role sahiptir ve devlet yönetimi demokratik kurumlar tarafından yürütülmektedir.